Boeken & een leuk mailtje

Allereerst wil ik even wat leuks vertellen. In januari las ik een boek waarvan ik erg onder de indruk was en wat ik normaal echt nooit doe, deed ik nu wel: ik schreef de auteur een berichtje via haar site om haar dit te laten weten. Wat ik echter niet verwacht had: ze schreef terug! Nu doet ze dat waarschijnlijk dus altijd, maar eigenlijk vind ik dat wel heel bijzonder en ook heel mooi. Daardoor laat je wel merken dat je je lezers waardeert. Ik zal haar mail hier niet plaatsen maar het was een heel persoonlijk bericht, ze was ontroerd door mijn bericht schreef ze onder andere, ze was ook van plan om eens naar Nederland te komen (ik had haar dat niet gevraagd) en ze sloot af met een Nederlandse zin.

Ik heb ook de afgelopen maand weer veel gelezen. Onder andere deze:

Het debuut van de Ierse schrijfster Sally Rooney. 

Frances, de ik-figuur in het boek, is poëzieschrijfster en zij en haar vriendin Bobbi brengen die poëzie ook tot uiting op het podium. In het verleden hadden ze een relatie maar nu zijn ze 'gewoon' vriendinnen. Op een feestje ontmoeten ze fotografe Melissa en haar man Nick en Frances raakt erg onder de indruk van het stel en dan vooral van Nick. De titel is goed gekozen, want eigenlijk gaat het verhaal voornamelijk over de onderlinge gesprekken en verhoudingen. 

Ik vind het erg goed geschreven. Er wordt diep ingegaan op de gevoelens en de karakters van de personen. Ook vond ik het verhaal erg open minded, het is heel anders dan de meeste boeken op het gebied van de liefde.

En deze las ik ook:

Ik was heel benieuwd naar 'Jouw perfecte jaar'. Ik had het al eens zien liggen bij de boekhandel en het verhaal leek mij meteen leuk. En ook de kaft en van de zijkant gezien paarse bladzijden vind ik mooi.

Het verhaal gaat over Jonathan, uitgever, vrijgezel, die op 1 januari een agenda vindt die gek genoeg al helemaal vol geschreven is met opdrachten om dat jaar te doen. En over Hannah, eigenaresse van een kinderdagverblijf. Ik zal daar verder niet te veel over verklappen.

Het verhaal over de agenda klonk veelbelovend, was leuk maar eerlijk gezegd niet wat ik ervan verwachtte. Ik vond het vrij voorspelbaar en soms ook wat ongeloofwaardig. Hannah is vrij kinderlijk, ik kon me niet goed in haar verplaatsen. De verhaallijn van Jonathan vond ik wel interessanter. Het verhaal bouwt zich vrij langzaam op maar het laatste gedeelte (zonder iets over het verhaal te verklappen is het moeilijk aan te duiden) ging juist weer vrij snel waardoor ik het daar weer wat oppervlakkig vond blijven. Nou klinkt dit allemaal heel negatief dus ik zal positief afsluiten: het idee is goed bedacht, het is luchtig geschreven en leest vlot. Heb je dus behoefte aan iets leesbaars wat niet te zwaar is, dan is dit echt een prima boek.

Versjes van Lars & wat mijmeringen over schrijven

Vandaag stuitte ik per toeval op 'Versjes van Lars', van dichter / versjesschrijver Lars van der Werf, ik las namelijk op Facebook dat hij bij Dille & Kamille in Utrecht persoonlijke versjes komt schrijven morgen, 10 februari (tussen 14.00 en 16.30, mocht je geïnteresseerd zijn, leuk voor -bijvoorbeeld-  een Valentijnskaart!). Nieuwsgierig keek ik even of er ook een facebookpagina van is, en ja hoor: versjes van Lars (klik). En ook zijn er verschillende boekjes verkrijgbaar. 

Het zijn mooie, indrukwekkende versjes en sommige herkende ik, blijkbaar had ik ze toch al eens ergens gelezen (onder andere in Flow, ontdekte ik al).

Ik vond deze bijvoorbeeld heel mooi, het laat heel mooi zien hoe je weer opkrabbelt na een moeilijke tijd:

Vandaag draag ik me, 

morgen sleep ik me voort,

maar overmorgen vlieg ik weer,

gewoon zoals het hoort.

En heel veel mooie liefdesversjes zoals deze:

Ons geluk ligt in het nutteloze,

van hand in hand en bosjes rozen,

blozen als je me ziet. Nou ja,

misschien is nutteloos zo nutteloos nog niet.

Lars van der Werf is morgen dus bij Dille & Kamille, maar hij schrijft veel vaker versjes op maat. Data staan op zijn facebookpagina. Helaas wel veel in het westen van het land, maar ik heb hoop dat hij ook een keer naar het noorden komt. 

Ik heb zelf trouwens laatst ook een gedicht geschreven, wel in een heel andere stijl. Ik weet ook niet of het een mooi gedicht is, dus ik hou het nog even voor me totdat ik het aan wat bekenden heb laten lezen. Ik zal wel geen talent hebben, dat is ook niet erg, het gaat tenslotte om het plezier. Schrijven doe ik wel al heel lang, dat wisten jullie misschien nog niet van mij.  Als kind schreef ik al verhalen, die ik dan aan familie liet lezen, maar ook wel voor de dorpskrant (ik vind dat nu ietwat tenenkrommend maar goed..). Sinterklaasgedichten vind ik heel leuk om te bedenken, en dan liefst lange (40-50 regels) met een beetje humor erin. En ik heb al heel wat dagboeken vol geschreven, vanaf dat ik een jaar of 9 was tot nu. Vooral in mijn tienerjaren schreef ik enorm veel (1 tot 2 dagboeken vol per jaar!). Ik lees ook nog wel eens wat terug, wederom vaak tenenkrommend wat ik als jong meisje schreef maar ook wel zeer aandoenlijk. Ook tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling heb ik vrij veel geschreven. Schrijven doe ik puur voor mezelf, als uitlaatklep. Als ik ergens mee zit dan schrijf ik bladzijden vol, waarbij ik meestal pas na een stuk of 5 bladzijden tot de kern kom. Maar ik heb er veel aan, van je af schrijven lucht enorm op: je kunt je verhaal kwijt waarbij je eerlijk kunt zijn en erop kunt vertrouwen dat niemand het verder vertelt. Daarbij kan ik op deze manier mijn gedachten en gevoelens goed op een rijtje zetten. Dit helpt bij het maken van moeilijke keuzes en ook bij het verwerken van gebeurtenissen. Ik kan het iedereen aanraden.

Boeken

De afgelopen maand heb ik weer heel wat uitgelezen, en er zaten weer heel mooie tussen dus die deel ik even met jullie. Want hoewel er altijd voldoende te lezen valt, zijn goede tips nooit weg, tenminste dat vind ik. 

'Weet je nog' van Virginie Grimaldi (Franse schrijfster) heeft mij in januari het meest aangegrepen. Pauline's man heeft hun relatie verbroken en dit boek laat zien hoe zij zich hierna voelt als verlaten vrouw maar ook ineens als alleenstaande moeder van een zoontje, ermee worstelt, ermee omgaat.. Ze schrijft brieven aan Ben (haar ex-man) met allerlei mooie herinneringen, in de hoop dat hij bij haar terugkomt. En Ben schrijft ook terug..

Hoewel het boek niet ontzettend zwaar geschreven is, heb ik bijna steeds gehuild tijdens het lezen. Het was het voor mij zó herkenbaar, waarschijnlijk ook omdat de hoofdpersoon ook een zoontje in de kleuterleeftijd heeft. Daardoor kwam het heel dichtbij. Maar ook als je zelf niet een scheiding hebt meegemaakt is dit een mooi boek met wijze lessen over de liefde. Welke, dat zal ik natuurlijk niet verklappen!

'Een bibliotheek aan zee' heb ik net uit en speelt zich af in Australië, vlak na de tweede wereldoorlog. Anikka heeft haar man verloren aan een ongeluk, en moet alleen verder met haar dochter. Via haar baan in een bibliotheek ontmoet zij twee mannen, waarna alle levens een onverwachte wending nemen.

De beschrijving van het Australische landschap vond ik mooi, ook dit boek bevat wijze (liefdes)lessen en een mooi gedicht, het was een goed verhaal. Maar.. ik ergerde mij wel wat aan de naïeve hoofdpersoon. Vaak merk ik dat ik in een boek meeleef met de hoofdpersoon, dat je een beetje in zijn of haar hoofd kruipt als het ware. Dat had ik hier niet, best jammer.

Ik ben een beetje fan van Cecilia Ahern. Ze schrijft heel goed, maar ook bijzondere boeken. Het is anders dan anders, heel verfrissend. Haar nieuwe boek 'Liervogel' is daarop geen uitzondering. Het gaat over Laura, die net als een liervogel alle geluiden die zij hoort perfect kan imiteren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem nog niet uit heb, ik ben bijna op de helft. Maar ik vind het nu al prachtig en wil steeds maar verder lezen.

'Uit liefde, meneer Tuschinski' gaat over de beroemde eigenaar van het Tuschinski-theater in Amsterdam, die verliefd werd op de vrouw van zijn zwager en mede-eigenaar. Het boek beschrijft het ontstaan van dit theater, welke niet zijn enige was, en ook de affaire met Jet, zijn schoonzusje. Een mooi geschiedenisverhaal.

'Geachte Mr Knightley' was mijn eerste boek van 2018 en ik heb het met veel plezier gelezen. Diverse quotes uit de boeken van Jane Austen komen voorbij, maar ook uit andere klassiekers kom je vanalles tegen. Ik kreeg ook meteen zin om de klassiekers weer eens te gaan lezen. 

Samantha is opgegroeid in een weeshuis maar krijgt nu als jongvolwassene de kans om te gaan studeren. Er is een anonime geldschieter die als enige eis stelt dat zij hem schrijft om haar vorderingen door te geven. Hij noemt zich 'Mr Knightley' en Samantha vertelt hem eigenlijk alles over haar hele leven. Door dit schrijven zie je dat ze uit haar schulp kruipt en zich ontwikkelt. En zoals in de boeken van Jane ook altijd het geval is, komt ook hier veel romantiek om te hoek kijken!

Veel leesplezier!